Ojcowie w grach – zestawienie najciekawszych postaci

Z okazji Dnia Ojca prezentujemy Wam zestawienie najciekawszych, naszych zdaniem, ojców ukazanych w grach.

Ojcowie przedstawieni w grach nie zawsze dają przykład, jak zostać rodzicem roku. Nie ulega jednak wątpliwości, że można znaleźć wiele postaci, których ojcowska postawa może skłaniać do interesujących refleksji.

Kratos – God of War

Kratos, jaki jest, każdy widzi. I taki też do samego końca pozostaje. Wobec syna jest oschły, nie potrafi nawiązać z nim zdrowej relacji ani zastąpić zmarłej matki. Ale stara się, na swój twardzielski i właściwy tylko jemu sposób. Jest w tych staraniach tak szczery, że nie można odmówić jego relacji z synem autentyczności i swoistego wdzięku. Niewiele jest w niej słów, dużo za to czynów i milczącej miłości. Ich więź rozwija się powoli, własnym, naturalnym tempem, co nadaje jej nutę życiowej zwyczajności. Kratos udowadnia, że aby być dobrym ojcem, czasem wystarczy dla swojego dziecka po prostu być. Całym swoim mrukliwym, oschłym jestestwem.

(Karolina “Etcetera” Cieślak)

Sowa – Sekiro: Shadows Die Twice

Jeden z wielu kandydatów do tytułu Ojca Roku, którzy pojawili się w historiach wykreowanych przez FromSoftware. Wielki Shinobi to wyjątkowo doświadczony wojownik, a jednocześnie osoba o cokolwiek pokrętnym systemie moralnym. Wilk dostał się pod jego opiekę zasadniczo przez przypadek, zaś szkolenie, któremu został poddany, było z jednej strony nadaniem sensu życiu przygarniętej sieroty, z drugiej zaś przygotowaniem perfekcyjnej broni, którą Sowa zamierzał wykorzystać na własny użytek. W zależności od wybranego przez nas zakończenia postać ta może się okazać albo główną przyczyną upadku Sekiro, albo całkiem wymagającym przeciwnikiem, który najpewniej wytrze nami podłogę przynajmniej dwa razy.

(Liriel)

Ethan Mars – Heavy Rain

Ethan Mars na początku gry traci jednego z synów i jest to wydarzenie, które w późniejszych etapach jego życia niejako go definiuje. Jeśli chodzi o jego relację z drugim synem, to gra wyraźnie daje nam do zrozumienia, że jest ona trudna. Dwa przygnębiające rozdziały pokazują, jak bardzo ojciec i syn się od siebie oddalili po tragicznym wypadku i jak wszystkie wysiłki, które Ethan podejmuje w kierunku nawiązania kontaktu z synem, nie przynoszą efektów. Nie przeszkadza to jednak Ethanowi w udowodnieniu, że jest ojcem z prawdziwego zdarzenia i że dla swojego dziecka jest gotów zrobić dosłownie wszystko.

W moim odczuciu Ethan stał się symbolem ojca odtrąconego, który poniósł porażkę – nie dał rady nawiązać z synem bliskiego, przyjacielskiego kontaktu. Ale równocześnie jest też ojcem, który kocha swoje dziecko ponad wszystko i jest gotów podjąć się dla niego walki pozornie skazanej na niepowodzenie.

A w razie gdyby ktoś miał jakiekolwiek wątpliwości, czy Ethan jest wspaniałym ojcem, niech przypomni sobie pamiętną scenę poszukiwania syna i to, z jakim zaangażowaniem wciskał wówczas „X”, aby „Jason”.

(Karolina “Etcetera” Cieślak)

Rost – Horizon Zero Dawn

Rost to najważniejsza osoba w życiu Aloy. Poznajemy go już na samym początku Horizon Zero Dawn, podczas prologu, w którego trakcie niesie małą dziewczynkę na spotkanie z Matronami. To właśnie on wybiera dla małej rudowłosej istoty imię i wychowuje ją przez kolejne osiemnaście lat. Jest dla niej nie tylko ojcem, ale i jedyną osobą, z którą Aloy może rozmawiać. Obydwoje są bowiem wyrzutkami – osobami żyjącymi poza plemieniem Nora i bez jego wsparcia.

Rost stara się wychować Aloy na silną oraz niezależną kobietę. Nawet jeśli nie rozumie postępowania rudowłosej, nie krytykuje jej. Stanowi twarde, pewne wsparcie i skarbnicę wiedzy o dzikim, opętanym przez szalejące maszyny świecie. W akcie największego oddania poświęca swoje życie, by tylko jego Aloy przeżyła.

Według mnie Rost jest pięknym przykładem ojca, który kocha Aloy bezgranicznie, nie bacząc na fakt, że nie łączy ich ta sama krew. Wzięcie pod opiekę bezbronnego niemowlęcia wtedy, gdy wszyscy inni odwrócili się od dziecka, jest w pewien sposób aktem odwagi i poświęcenia. Ponieważ dokładnie tym jest rodzicielstwo. Rost podjął się trudnego zadania i nie zawiódł w jego trakcie ani razu, lecz do końca spełniał się jako obrońca oraz ojciec Aloy.

(Patrycja “Adara” Kulpicka)

Eli Vance – seria Half-Life

Eli Vance jest bohaterem serii Half-Life, przyjacielem protagonisty Gordona Freemana oraz ojcem Alyx Vance, która gra główną rolę w grze Half-Life: Alyx. Jest zdecydowanie przykładem dobrego, dbającego o swoje dziecko ojca. Po stracie żony musiał samotnie wychowywać córkę, co sprawiło, że między tą dwójką narodziła się głęboka relacja. Eli bardzo dba o Alyx i często podczas gry można usłyszeć, jak zwraca się do niej z czułością. Jest nawet gotów poświęcić własne życie, byle tylko zapewnić swojej córce bezpieczeństwo. Ich uroczą relację najlepiej widać w drugim odcinku Half-Life 2, Eli i Alyx przytulają się na powitanie i cieszą się z ponownego spotkania. Eli również nieco żartuje z relacji Gordona i Alyx, sugerując, że byliby zgraną parą. Niemal wszystkie jego interakcje z córką to ciepłe, podnoszące na duchu momenty. Eli Vance zdecydowanie jest dobrym ojcem.

(Wikszy)

David – Life is Strange

David zdecydowanie nie robi dobrego pierwszego wrażenia. Z tego co wiem, wielu fanów serii go nie lubi. Ale w moim odczuciu jest jedną z najlepiej wykreowanych ojcowskich figur w grach w ogóle.

Każdy, kto grał w Life is Strange, wie, że Chloe nie żywiła do ojczyma ciepłych uczuć. Z jednej strony trudno ją za to winić, gdyż David niejednokrotnie bywał oschły, niemiły i zasadniczy (co mogło wiązać się z tym, że był żołnierzem i prawdopodobnie cierpiał na PTSD). Z drugiej jednak strony robił wszystko, by uszczęśliwić Chloe i jej matkę. Starał się wychować pasierbicę jak najlepiej i trzymać ją z dala od kłopotów. Wybaczał jej wszystkie wybryki, chronił ją przed konsekwencjami jej lekkomyślnych czynów i próbował polepszyć ich relację. W jednej z kluczowych scen widzimy nawet, że ratuje Chloe życie.

(Karolina “Etcetera” Cieślak)

Lord Gwyn – seria Dark Souls

Finałowy boss serii, z jednej strony bohater, z drugiej – bezwzględny tyran, okrutny zarówno wobec wrogów, jak i własnej rodziny. Wraz z rozwojem fabuły możemy poznać fatalne relacje łączące go z dziećmi. Najstarszy, umiłowany syn został przez niego wygnany po niewykonaniu powierzonego zadania. Jeszcze bardziej osobliwy los spotkał młodszego syna, Gwyndolina – ze względu na jego silne powiązania z magią księżyca postanowiono wychować go jak kobietę, w czym można dopatrywać się też pogardliwego stosunku Gwyna do jego własnego potomka. W porównaniu do tego, przydarzyło się synom, można powiedzieć, że córki spotkał wyjątkowo łaskawy los. Albo FromSoftware jak zwykle nie powiedziało nam wszystkiego.

(Liriel)

Joel – The Last of Us

Joel to ojciec „podwójny”. Na samym początku gry poznajemy go jako ojca Sary. Później natomiast jesteśmy świadkami tego, jak rozwija się jego relacja z Ellie, którą zaczyna traktować jak przybraną córkę.

Joel jest ojcem w pełnym tego słowa znaczeniu – prawie każde jego działanie jest podyktowane dobrem Ellie, co w pełni wybrzmiewa w mistrzowskim zakończeniu, gdzie zmuszony jest podjąć niesamowicie trudną decyzję. Wybór, na który się decyduje, stanowi zwieńczenie jego ojcowskiej, bezwarunkowej miłości.

(Karolina “Etcetera” Cieślak)

Emile – Valiant Hearts

Emile jest jedną z grywalnych postaci w Valiant Hearts – grze przygodowej, której akcja toczy się podczas pierwszej wojny światowej. Podobnie jak Eli Vance, samotnie wychowywał swoją jedyną córkę, Marie, mieszkając z nią na farmie we Francji. Prowadził proste, skromne życie, głównie poświęcając się rodzinie, pracy i Bogu. Wszystko jednak się zmienia, gdy w sierpniu 1914 roku zostaje wezwany do wojska. Wojna wpływa również na życie Marie, której pochodzący z Niemiec mąż trafia na drugą stronę frontu, zostawiając ją i ich syna we Francji. Oznacza to, że Emile i jego zięć zostali zmuszeni do walki po dwóch stronach barykady.

Jednak kiedy Emile spotyka Karla na froncie, robi wszystko, by nie skrzywdzić zięcia. Poza tym nie chce, by wojna oddaliła go od córki, więc pisze do niej pełne czułości listy. Emile do samego końca stara się postępować jak dobry człowiek i dobry ojciec. Nie zasługiwał na wszystkie przykrości, które spotkały go w życiu.

(Wikszy)

Hank – Detroit: Become Human

Hanka, podobnie jak Joela, można nazwać ojcem „podwójnym”. Po stracie swojego syna, Cole’a, obdarza ojcowskimi uczuciami przysłanego mu do pomocy androida – Connora.

Co prawda to, czy Connor będzie miał z Hankiem dobre relacje, zależy od gracza, jednak trudno oprzeć się wrażeniu, że kanoniczną i naturalną ścieżką jest ta, gdzie są przyjaciółmi. I muszę przyznać, że kroczyłam nią z niekłamaną przyjemnością.

Ich więź rozwija się z czasem. Hank uczy Connora, czym jest człowieczeństwo i pozwala mu odkryć w sobie pokłady emocji, empatii i dobra. Connor natomiast pomaga Hankowi zweryfikować pewne poglądy i stać się bardziej otwartym, a także (co chyba najważniejsze) sprawia, że Hank znów czuje, że ma dla kogo żyć. Być może specyficzna, dziecięca naiwność Connora przywodzi mu na myśl jego zmarłego syna. Jednak, co ważne (i wyjątkowo piękne), Connor absolutnie nie zastępuje Hankowi Cole’a, bo wbrew przysłowiu, ludzie są niezastąpieni. Przeciwnie – mam wrażenie, że relacja z Connorem buduje w Hanku pełną szacunku pamięć o zmarłym synu i pomaga mu pogodzić się z jego stratą.

Ojcowskie uczucie, którym Hank zaczyna darzyć Connora, doskonale widać w scenach dramatycznych i poważnych (takich jak scena na moście czy scena w wieży CyberLife), ale również w tych lekkich i zabawnych. Najmocniej natomiast wybrzmiewa w jednym z zakończeń – moim zdaniem, w tym najlepszym.

(Karolina “Etcetera” Cieślak)

Kiryu Kazuma – seria Yakuza

Główny bohater wielu, wielu części gier spod znaku Yakuzy. Z jednej strony to postrach osiedla i potężny wojownik nazywany Smokiem Rodziny Dojima. Z drugiej – ma prawdopodobnie najczystsze serce ze wszystkich znanych mi grywalnych postaci w jakiekolwiek grze. Kiryu jest bardzo honorowy, momentami naiwny, ale zawsze pierwszy do obrony słabszych i rodzina to dla niego świętość. To właśnie dlatego adoptował małą Harukę, którą znalazł na ulicach Tokio, gdy jej matka zniknęła w tajemniczych okolicznościach.

Kiryu zawsze bardzo dbał o dziewczynkę, chodził z nią na karaoke czy bronił z narażeniem życia przed złymi. Mimo pewnej wrodzonej niezręczności Kiryu wygląda na to, że ta dwójka zawsze się dogadywała. Dodatkowo Kiryu miał w swoim życiu okres, gdy prowadził sierociniec, w którym sam się wychował. Starał się dawać każdemu dziecku sporo uwagi i pomagać dorastać w poczuciu przynależności do rodziny, którą te dzieci dzięki niemu zyskały.

(Marqi)

__

Ten tekst dedykuję mojemu Tacie, bez którego nie byłoby mnie w świecie gamingu.