Zemsta hakera na zlecenie. “Watch Dogs” – recenzja gry

Wraz z rosnącą poprzeczką odnośnie gier, Ubisoft naprawdę postarał się, by przedstawić graczom coś oryginalnego. Watch Dogs, wydane w 2014 roku, rzuciło świeże spojrzenie na gry z otwartym światem. Nowością był też fakt, że głównym atrybutem i bronią postaci był smartfon.

Wcielamy się w Aidena Pearce’a, zdolnego hakera i byłego przestępcę, który w wyniku wypadku stracił siostrzenicę. Im bardziej zagłębiamy się w historię głównego bohatera, tym więcej szczegółów poznajemy. Okazuje się, że wypadek był celowym działaniem jednego z byłych zleceniodawców Aidena. W momencie, kiedy ten zorientował się, jaki był prawdziwy powód śmierci siostry, zapragnął zemsty.

Gra oferuje nam otwartą rozgrywkę w mieście Chicago, gdzie każda ulica, budynek i plac są naszpikowane elektroniką. Dodatkowo cyfrowa metropolia jest kontrolowana przez ctOS, czyli Centralny System Operacyjny. Dzięki zdolnościom głównego bohatera i pomocy niektórych pobocznych postaci możemy zyskać dostęp do systemu.

Prócz głównej linii fabularnej Ubisoft zaoferował graczom dużo misji pobocznych, takich jak wyścigi, hakowanie prywatnych systemów, a nawet pogoń za seryjnym mordercą. Z pomocą ctOSu każdy element podłączony pod system możemy wykorzystać jako potencjalną broń. Ciekawą opcją jest także likwidowanie kryjówek ulicznych gangów. Dla zainteresowanych są również gierki miejskie i zabawy z wirtualną rzeczywistością. Po mieście jest rozrzucone także wiele znajdziek, przykładowo hotspoty, przy których możemy zaoferować, jak i przyjąć pomoc od innych graczy w postaci pieniędzy i amunicji.

Poprzez wykonywanie ,,poboczniaków” odblokowujemy nowe pojazdy, bronie i umiejętności. Ubisoft zaoferował nam drzewko umiejętności, które rozbudowujemy właśnie poprzez misje i podnoszenie poziomu postaci. Żeby nie było tak łatwo, część dodatkowych zadań jest dostępna po przejściu etapów w głównej linii fabularnej.

Aiden jako były przestępca próbuje wybielić swoje imię, więc, wykorzystując możliwość inwigilacji społeczeństwa, jest w stanie trafić na prawdopodobne zbrodnie. Gdy trafiamy na podejrzane wiadomości, odblokowuje nam się możliwość przerwania niedoszłego wykroczenia. W grze mamy dostępny pasek pokazujący nam, jak widzi nas społeczeństwo. Możemy widnieć u nich jako przykładny obywatel, ale jeśli nie podoba nam się takie wyjście, władze będą nas ścigać jako przestępcę.

Pomimo prób w kierunku wybielenia imienia, Aiden z naszą pomocą, działając pod przykrywką, dalej uczestniczy w półświatku przestępczym. By zdobyć osiągnięcia i nowe rzeczy do ekwipunku, wykonujemy zadania eliminacji różnych osób, kradzieże i włamania.

Dodatkowym atutem gry jest tryb wspólnej rozgrywki dla wielu graczy. Razem z innymi możemy porównywać zdolności hakerskie naszych postaci. Mamy misje polegające na śledzeniu różnych osób, odszyfrowywaniu plików, a także na wyścigach i wykradaniu danych ze smartfonów przeciwników.

Gra w chwili wydania wywołała spore zainteresowanie, choć dużo osób porównywało ją do GTA. Momentami faktycznie da się to odczuć, ale Watch Dogs ma w sobie coś, przez co potrafię ponownie zgłębiać ją nawet przez całe dnie. Możliwości zawarte w jej otwartym świecie może i są ograniczone, lecz i tak oferują zabawę na długie godziny. Początki dla niewtajemniczonych mogą być uciążliwe poprzez duży natłok informacji, ale bardzo szybko idzie się zaaklimatyzować.

To, co również zaskakuje gracza to szata graficzna i oprawa muzyczna. Wysokie detale otaczającego nas miasta cieszą oko w trakcie rozgrywki, a soundtrack, który twórcy nam proponują, ucieszy każdego, kto lubi słuchać muzyki w trakcie gry.

Jeśli szukacie gry do przejścia w niekonwencjonalny sposób, nie tylko z pomocą broni palnej, szczerze polecam Watch Dogs. Pamiętacie jednak, jak już się zdecydujecie, że warto zarezerwować sporo czasu. Produkcja po prostu mocno wciąga.

Redaktorka: Uranowa